مقایسه اثر استامینوفن وریدی با رمی فنتانیل بر میزان پاسخ راه هوایی به وجود لوله تراشه در حین و پایان بیهوشی در جراحی اندوسکوپیک سینوس

زمینه و هدف: افزایش رفلکس راه ­ هوایی و بروز سرفه یکی از مهم ­ ترین عوارض خارج کردن لوله تراشه است. مطالعه حاضر به­منظور مقایسه اثربخشی استامینوفن وریدی به­عنوان جایگزینی برای رمی ­ فنتانیل جهت کاهش میزان پاسخ راه ­ هوایی به­وجود لوله تراشه در حین و پایان بیهوشی در جراحی اندوسکوپیک سینوس طراحی شد.  واد و روش ­ ها: این مطالعه به ­ صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی70 بیمار 20 تا 60 ساله کاندید عمل جراحی اندوسکوپیک سینوس در بیمارستان رسول اکرم انجام شد. نمونه ­ ها به­صورت تصادفی در دو گروه استامینوفن وریدی و رمی ­ فنتانیل قرار گرفتند. در حین بیهوشی به هر دو گروه رمی ­ فنتانیل با دوز 1/0 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه تجویز شد از زمان شروع تامپون کردن بینی تا زمان خروج لوله تراشه در یک گروه رمی­فنتانیل با دوز 1/0 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه ادامه پیدا کرد و در گروه دوم در 20 دقیقه آخر عمل، انفوزیون رمی­فنتانیل قطع شد و انفوزیون استامینوفن وریدی 1 گرم آغاز گردید. میزان سرفه، فشارخون متوسط و ضربان قلب ثبت گردید. یافته ها : تفاوتی در میزان بروز سرفه هنگام خروج لوله تراشه، در مقایسه دو گروه ملاحظه نشد(07/0= p ). تغییرا ت فشارخون متوسط شریانی در گروه رمی­فنتانیل به­طور معنی­داری پایین­تر بود(01/0 p< ). تغییرات ضربان قلب در دو گروه مشابه بود(74/0= p ) . نتیجه­گیری: استفاده ازاستامینوفن وریدی در کنترل رفلکس­های راه­هوایی بعد از جراحی اندوسکوپیک سینوس و همچنین کاهش عوارضی نظیر بیقراری وتغییرات ضربان قلب، دارای اثری مشابه رمی­فنتانیل می­باشد .